Zorba – Nikos Kazancakis
Kitap, biri daha çok doğal, içgüdüleriyle hareket eden Alexi Zorba, diğeri ise eğitiminin de etkisiyle belli kalıplarla düşünen anlatıcı, birbirine zıt iki karakterin bir şekilde çözümlenmesiydi. Karakterler, hayatı anlamlandırmada biri daha deneysel diğeri daha teorik iki bilim insanı gibiydiler. Ayrıca kültürel öğelerin de yoğun bir şekilde yer aldığı bir kitaptı.
Öteki – Dostoyevski
Dostoyevski’nin okuduğum ikinci kitabıydı. Kumarbazın keyifli havasına nispeten bu kitaba korku filmlerindeki kasvetli fırtınalı gecedeki gibi bir hava hakim. Olaylar genel olarak kendi seyrinde normal sayılabilecek şekilde ilerlerken, sevdiği kadın olan Klara Olsufyeviç’in doğum günü partisine katılmak istemiş fakat kabul edilmemiştir. Özellikle kitabın psikolojik arka plana bir hastalığı almış olduğundan bahsedecek olursak, bu olay açıkça Klara karakteri ile tetiklenmiştir. Zaten kendi içinde çelişkiler yaşayan baş kahraman Golyadkin kendi iç konuşmalarının şiddeti yoğunlaşır. Derdini kimseye anlatamamakta ve Öteki’nin, Golyadkin’in yakasından düşmesi gün be gün zorlaşmakta ve onu her seferinde baş aşağı etmektedir.
Binbir Hayalet – Alexandre Dumas
Kitap bir cinayet çözümü etrafında birleşen karakterlerin bazı yerlerde içinde bulunduğu sistemi eleştiren, daha sonra karşılaştıkları hayaletler ile alakalı kesitleri sırasıyla anlatmaları ile biter. Hafif bir gotik gerilim kitabı gibi de okunabilir ya da zamanın baskın siyasi çalkantılarının yansıtan bir kitap gibi de okunabilir.
Yabancı – Albert Camus
Kitabın ana karakteri Meursault, genel olarak savrulup giden ne hissettiğinden çok olayların akışında olan bir karakter. Fakat kitabın sonlarına doğru daha çok yaşadığının farkına varan ve bir şeyler hisseden ya da hissettiklerini algılayabilen bir insana dönüştü. Adam öldürmekten yargılanırken, mahkemesinde dahi onun hakkında yapılan suçlamalar için ‘haklılar galiba’ diye içinden geçirebiliyor. 2. kez okudum bu kitabı aslında, ilk okuduğumdan beri 5 sene oldu sanırım. Kitabın insanın içine sıkıntı veren bir yapısı var.
Şu Bizim Kırılganlığımız – Eugenio Borgna
Her ne kadar Wilhelm Schmid’in tarzını andırsa da en başta biri felsefeci (Schmid) diğeri ise psikiyatr (Borgna). Bunun sonucunda da daha teknik bir kitap gibi. Ama herkes okuyabilir diye tahmin ediyorum. Kitapta kırılganlığın çeşitli yönleri; farklı durumlar ve sıfatlarla ilişkisinden bahsediliyor. Fakat tam doyamadım kitaba ve çok havada kaldığını düşünüyorum fikirlerinin. Kitaplığımda ruhun yalnızlığı isimli bir kitabı daha var onu daha çok severim belki çünkü daha kalın bir kitap.
Beyaz Geceler – Dostoyevski
Kafka’nın kitapları kadar umutsuz ve bunaltıcı bir döngü içinde olmasa da aynı atmosferi hissedebiliyorsunuz. Yine bir yalnızlık var ama o kadar umutsuz bir döngüde değil. Baş kahramanın kendisi gibi yalnız bir karakter olan Nastenka ile karşılaşması ve konuşmaya başlamaları ile umutsuz döngünün kırılması dramatik bir son ile bitiyor.
